Dzień dobry moi drodzy!

W końcu mam dla Was wyniki mojego małego rozdania książkowego! Bardzo przepraszam Was za poślizg czasowy - święta do reszty mnie pochłonęły, a potem wyleciało mi to z głowy... 

Konkurs trwał od 4 do 25 grudnia, a udział w nim wzięło 55 uczestników. Oto lista zwycięzców:

ZESTAW 1 („Pół króla” i „Zła krew”)  ⇒ WiktoriaCzytaRazemZWami

ZESTAW 2 („Ja, diablica” i „Porwana pieśniarka”) ⇒ Kinga (Kinga Recenzuje)

ZESTAW 3 („Wybrani”, „Dziedzictwo” i „Zagrożeni”) ⇒ Aleksandra Mitura

ZESTAW 4 („Gra o tron” i „Metro 2033”) ⇒ Bukowa Kraina

ZESTAW 5 („Mroczne umysły”, „Nigdy nie gasną” i „Po zmierzchu”) ⇒ Tak nieidealna

ZESTAW 6 („Angelfall” i „Angelfall. Penryn i świat Po”) ⇒ Ola K.

ZESTAW 7 („Podaruj mi miłość” i „Pułapka uczuć”) ⇒ Małgorzata Jabłońska

ZESTAW 8 („Pierwszych piętnaście żywotów Harry'ego Augusta” i „Księga wieszczb”) ⇒ Abbadona Szeolska

Serdecznie gratuluję zwycięzcom i dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w rozdaniu! Dane do wysyłki proszę przesłać mi na adres: pomaranczowy.potwor@gmail.com. Na wiadomość czekam do 8 stycznia ;)

Salut moi Kochani!
Święta, święta, święta 💗 Cudowna atmosfera, kolędy, spotkanie z rodziną, barszcz, pierogi i oczywiście prezenty... Zdecydowanie najwspanialszy czas w roku, który warto by uczcić też na blogu. A że ostatnio niemałą popularność zyskał Festive Christmas Book Tag, stwierdziłam, że czemu nie zrobić go również u siebie. Zapraszam!

Chest' kochani!
Grudzień w tym roku w wyjątkowo zawrotnym tempie przelatuje mi przez palce i ledwo ogarniam co się wokół mnie dzieje. Miałam starannie rozplanowane posty na cały miesiąc, wszystkie poprawy poukładane, wszelkie prace klasowe uwzględnione w planach, przygotowania świąteczne dokładnie zaplanowane... A tu nagle zrobił mi się jeden wielki kogiel mogiel, misz-masz i bajzel jak na Wiejskiej. To tak gwoli wstępu i drobnego usprawiedliwienia za moje nieobecności w blogosferze 😅
Ale wracając do meritum dzisiejszego wpisu. Wczoraj był pierwszy dzień kalendarzowej zimy, więc postanowiłam pochwalić się Wam listą lektur, które mam w planach przeczytać w ciągu zimowych miesięcy. (A z racji tego, że mój TBR na jesień okazał się łagodnie mówiąc zbyt ambitny, tym razem ograniczyłam się do tytułów, po które w najbliższym czasie na pewno sięgnę).
Zapraszam!

„Harry Potter i przeklęte dziecko” to chyba jednocześnie jedna z najbardziej wyczekiwanych premier czytelniczych jak i najbardziej kontrowersyjna książka tego roku. Część osób uważa, że jest to jak najbardziej udany powrót do świata wykreowanego przez J. K. Rowling, ale są też czytelnicy, którzy twierdzą, że dramat ten można nazwać co najwyżej fanfiction i to na poziomie żenada, kilometr mułu i wodorosty. 

Po fali tych przeróżnych opinii naprawdę nie wiedziałam, czego się po najnowszym Harrym Potterze spodziewać. Szczególnie masa bardzo krytycznych opinii, sprawiła, że nie robiłam sobie jakichś większych nadziei czy zbyt wysokich oczekiwań. Podeszłam do tego dramatu w miarę na luzie, odstawiając na bok mój sentyment do świata wykreowanego przez J. K. Rowling. I wiecie co? Może „Harry Potter i przeklęte dziecko”  ma wiele wad oraz wybitnie nie jest tym, czego bym oczekiwała po ósmym tomie Pottera, ale naprawdę mi się ta książka spodobała. I czego jak czego, ale lektury tego dramatu naprawdę nie żałuję.

Carlos Ruiz Zafon to jeden z tych pisarzy, o których słyszał KAŻDY. Nie ważne, czy jesteś ultraksiążkoholikiem, czy czytasz jedną powieść rocznie - na pewno gdzieś kiedyś mignęło Ci jego nazwisko. A jeśli siedzisz już trochę w książkowej blogosferze, to na pewno natknąłeś się na niejedną recenzję „Cmentarza Zapomnianych Książek”.
I jak zwykle bardzo chciałabym móc się wyłamać z kręgu powszechnego uwielbienia (tak, trochę przesadzam) tejże serii... Ale zwyczajnie nie mogę. Po lekturze „Cienia wiatru” oraz „Gry anioła” byłam po prostu zakochana w XX-wiecznej Barcelonie z opowieści Zafona oraz w cudownym klimacie tychże książek. Chciałam od razu wziąć się za następny tom, ale niestety nie miałam go pod ręką, a kiedy już „Więzień nieba” trafił na moją półeczkę, postanowiłam wstrzymać się trochę z jego lekturą. Zwyczajnie nie miałam w tamtej chwili na niego ochoty.
W końcu wyszło tak, że "ochota" naszła mnie dopiero teraz, czyli rok po lekturze poprzednich tomów. Niestety, pan Zafon tym razem nie usatysfakcjonował mnie w stu procentach...
!RECENZJA NIE ZAWIERA SPOILERÓW DOT. POPRZEDNICH CZĘŚCI CYKLU!

W Trzech muszkieterach zakochałam się praktycznie od pierwszej strony i przez te miesiące, które minęły od ich lektury, nic się w tej materii nie zmieniło. Nadal rozpamiętywałam przygody D'Artagnana, Atosa, Aramisa i Portosa oraz rozpaczliwie szukałam w wszelkich księgarniach kontynuacji ich przygód. Z dość marnym skutkiem. Znając te okoliczności, chyba możecie sobie wyobrazić, jak strasznie się ucieszyłam, gdy w bibliotece szkolnej odnalazłam właśnie W dwadzieścia lat później. Od razu wypożyczyłam obie części i zapartym tchem ruszyłam na powtórne spotkanie z moimi ulubionymi bohaterami... Szkoda tylko, że tym razem nie było tak cudownie.

Privet moi drodzy!

Dziś mam dla Was coś specjalnego, czyli obiecany konkurs, z okazji zbliżających się świąt oraz pierwszych urodzin bloga Książkoholizm Postępujący. Do wygrania jest 8 książkowych zestawów, czyli w sumie 18 książek. Zapraszam ;)

Salut kochani!

Grudniu... Czy ty przypadkiem nie przyszedłeś ZA WCZEŚNIE?! To jest nie do pomyślenia - jakim cudem listopad minął tak szybko? Niech mi to ktoś, proszę, wyjaśni... Mam wrażenie jakbym dosłownie chwilę temu pisała post podsumowujący październik, a już muszę brać się za podsumowanie listopada... To jest przerażające, jak szybko czas leci, gdy człowiek ma tak wiele na głowie!
Niemniej przechodząc już do sedna sprawy. Listopad to jest moja jedna wielka czytelniczo-blogowa porażka. Szkoła i konkursy historyczne przygniotły mnie i właściwie w tymże poście zobaczycie tego smutne skutki.
Zapraszam!

Brandon Sanderson to zdecydowanie jeden z najpopularniejszych pisarzy fantasy ostatnich lat. Jego książki zbierają naprawdę całą masę pozytywnych opinii, a sam autor może się pochwalić rzeszami wiernych fanów. W Polsce jak na razie chyba jego najpopularniejszą serią pozostaje Archiwum burzowego światła, choć ja osobiście polubiłam Sandersona za jego trochę schematyczną powieść Stalowe Serce z cyklu Epicy. I do tej pory niestety nie miałam szansy / czasu by przeczytać jakąkolwiek inną książkę tego pana (Droga królów odstrasza mnie swoimi gabarytami...). A w związku z tym, że jak wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę jestem wyjątkową zakupoholiczką, gdy chodzi o książki, to czy kogokolwiek dziwi fakt, że widząc znajome nazwisko wśród nowości, bez zastanowienia nabyłam Elantris?... Czego w najmniejszym stopniu nie żałuję.

Salut kochani!

Dziś zapraszam Was na pierwszego posta z nowej serii na moim blogu pod tytułem Literacki Rozkład Jazdy. W skrócie jest to moja subiektywna lista najciekawszych premier na dany miesiąc. Mam nadzieję, że wybaczycie mi fakt, iż ten post pojawia się dopiero dzisiaj, a nie na samym początku miesiąca, ale, jak już pisałam w podsumowaniu października, nie wyrabiam się na zakrętach. Zresztą i tak większość z wymienionych przeze mnie premier dopiero będzie miało miejsce, więc chyba nie ma w sumie tego złego ;)

Zapraszam!

Salut moi drodzy!

Jakim cudem październik już minął?! Veto, ja się nie zgadzam, kiedy w ogóle listopad przyszedł?! O matko i córko, toż to kpiny w żywe oczy!

Powiem tak. Pamiętam, jak w podsumowaniu września zrzuciłam na Was całe moje marudzenie dotyczące szkolnego kociokwiku, ilości powtórek, zdań domowych, kuratorów... To co się wyczyniało w październiku przyćmiło wszelkie trudy wrześniowe i sprawiło, że praktycznie non stop ślęczałam nad jakimiś podręcznikami.
Tak więc mam dziś przyjemność zaprosić Was na moje skromne podsumowanie października i dość pesymistyczne wiadomości dotyczące listopada. Przejdźmy już do rzeczy ;)

Ahoj Kochani!

Dziś temat wyjątkowo nieksiążkowy, a bardziej szkolny, czyli po rozwodzę się dzisiaj nad tematem jakże ważnym i ciekawym... czyli konkursach kuratoryjnych. Tak, zdaję sobie sprawę z tego, że osoby, które skończyły już gimnazjum mają to gdzieś i najprawdopodobniej uważają, że to kwestia równie ciekawa jak zeszłoroczny śnieg, ale sorry Winnetou muszę się na ten temat trochę wygadać. I od razu mówię, że mam zamiar wylać wszelkie swoje żale, zastrzeżenia i marudzenia, więc proszę nie traktować tego zbyt poważnie ;)

Inność zwykle wzbudza niepokój. Ktoś, kto nie zachowuje się tak jak wszyscy i spogląda na świat z innej perspektywy, często jest w najlepszym wypadku traktowany z rezerwą. W najgorszym wypadku inni mają go za czubka. I Prawo Mojżesza opowiada właśnie o nie do końca „normalnym”, pękniętym chłopaku oraz o dziewczynie, która za wszelką cenę chce go posklejać. Jest to też książka o pierwszej miłości, która może przetrwać nawet długą rozłąkę... Czyli, nie bójmy się tego słowa, typowa powieść New Adult, na której temat napisano naprawdę góry pochlebnych recenzji.
I sama chętnie bym się Prawem Mojżesza pozachwycała, ale, niestety, nie mogę.

Privet kochani książkoholicy!

Herbata to druga po książce najlepsza przyjaciółka każdego książkoholika. Chyba nie ma lepszego połączenia niż wolne jesienne popołudnie, ciepły koc, kubek ciepłego napoju oraz dobra lektura. Osobiście herbatę uwielbiam, zwłaszcza z miodem i sokiem malinowym *.* Polecam ;)

A z racji tego, że a) dawno na blogu nie było dawno żadnego tagu i b) zostałam nominowana kilka miesięcy (!) temu do TEA BOOK TAG przez Nutellę, postanowiłam dzisiaj przyjść do Was właśnie z takim postem :)

Zapraszam!

Tik-tak, tik-tak. Śrubki dokręcone, kółka zębate w ruch. A mechaniczne serce bije....
Clockpunk i steampunk od zawsze mnie do siebie przyciągały. Pasjonowały mnie wszelkie literackie maszyny napędzane skomplikowanymi mechanizmami, z których wydostawała się para bądź, jak w tym przypadku, tykanie. Niestety takich powieści nie ma zbyt wiele... albo może ja zwyczajnie nie mam szczęścia i rzadko na nie trafiam.
Możecie więc sobie wyobrazić jak bardzo ucieszyłam się, gdy w lipcu dowiedziałam się, że do polskich księgarń trafił Mechaniczny Iana Tregillisa. Kupiłam go niemalże od razu po premierze i szybko wzięłam się do czytania... I tak go sobie czytałam w wielkich bólach przez ponad miesiąc.
A więc co nie tyka jak powinno w Mechanicznym?

Ahoj kochani!
WRESZCIE JESIEŃ! O matko i córko! Nawet nie wiecie jak bardzo nie mogłam się doczekać, aż zrobi się chłodniej, liście zaczną spadać z drzew i będzie można chodzić w swetrach. Wreszcie nadszedł czas wieczorów spędzonych pod ciepłym kocykiem, z herbatą z miodem i dobrą książką... Albo raczej z podręcznikami od historii, notatkami z biologii i zadaniami z chemii -,-
Wrzesień był niebywale ciężki, pracowity oraz wyczerpujący miesiąc. Nauczyciele bezlitośnie zarzucili nas powtórkami, ekstra zadaniami domowymi, ekstra sprawdzianami i wszystkim innym, bylebyśmy tylko zdali dobrze egzamin gimnazjalny. Do tego doszły przygotowania do bierzmowania oraz rzecz jasne "kuratory". Co za tym idzie mój wynik czytelniczy jest raczej taki sobie, choć naprawdę starałam się przeczytać jak najwięcej. Niemniej, kiedy siada się do lektury o 22.00, gdy oczy już prawie same się człowiekowi zamykają, to ciężko jest o dobry wynik czytelniczy.
W każdym razie, koniec już tego marudzenia - serdecznie zapraszam Was na podsumowanie września :)

Sięgając po Lucynkę, Macoszkę i mnie robiłam jeden wielki krok w nieznane. Nie miałam bladego pojęcia, czego mogłabym się spodziewać po tym tytule. Mało tego - powieść Reinera była też moim pierwszym spotkaniem z literaturą czeską. Nigdy wcześniej nie miałam chociażby najmniejszej styczności z książkami napisanymi przez naszych południowych sąsiadów.
I muszę przyznać, że po lekturze tejże powieści zdecydowanie bardziej przychylnym okiem będę patrzeć na czeskie książki.

Nawet nie zdajecie sobie sprawy z tego jak bardzo się stęskniłam za Chyłką i Zordonem! Odkąd skończyłam Rewizję po prostu siedziałam jak na szpilkach na kolejny tom, bo koniecznie musiałam się dowiedzieć, co się stanie z moim ulubionym duetem prawniczym. Chyba więc nikogo nie dziwi, że w dniu premiery Immunitetu od razu ruszyłam do najbliższej księgarni. Liczyłam na kolejną świetną, wciągającą lekturę, która pomoże mi oderwać się od szkolnych obowiązków i dostarczy mi niesamowitych emocji.
I oczywiście się nie zawiodłam.

Ahoj moi kochani książkoholicy!

Dzisiaj mam dla Was pewną nowość na moim blogu. Mianowicie postanowiłam zrezygnować z comiesięcznych TBR na rzecz list zbiorczych na każdą porę roku. Powód jest prosty. Myślę, że taki TBR szybciej uda mi się wypełnić, zwłaszcza że moje plany czytelnicze często są zbyt ambitne, aby je ziścić w jednym miesiącu. Taki spis lektur, które będę chciała przeczytać w najbliższym czasie będzie pojawiał się zawsze w okolicach pierwszego dnia danej pory roku.

Tak więc dziś zapraszam Was na do zapoznania się z moimi dość ambitnymi planami na jesień ;)

Ostatnio złapałam prawdziwego doła. Nic mi nie szło i miałam ochotę rzucić wszystko w kąt. Jednocześnie zdawałam sobie wtedy też sprawę z faktu, że niedługo wrócę do szkoły, gdzie będę musiała zwyczajnie wziąć się w garść. A że ja inspiracji praktyczni zawsze szukam w słowie pisanym zaczęłam przeglądać swoje półki w poszukiwaniu czegoś, co da mi kopa do działania. Mój wzrok bardzo szybko przykuła żółta okładka powieści Matthew Quicka pt. Prawie jak gwiazda rocka. Słyszałam o niej bardzo dużo dobrego wraz zapewnieniami, że jest to megaoptymistyczna książka, więc bez zastanowienia się za nią wzięłam.
I, JC Kochany, to było dokładnie to, czego potrzebowałam!

Jedna z moich ulubionych trylogii właśnie dobiegła końca. Na pewno zatęsknię za wspaniałymi opisami moich ukochanych gór oraz tekstami Forsta... Ale chwila, chwila. Zanim na dobre pożegnam się z moim ulubionym cyklem Remigiusza Mroza najpierw wypadałoby się podzielić z Wami moją moją opinią dotyczącą Trawersu, czyż nie?... No dobra, to lecim z tym koksem.
A, i zanim zaczniemy - recenzja nie zawiera spoilerów dotyczących poprzednich tomów.

Myślę, że pani Agathy Christie nikomu przedstawiać nie trzeba. Jest to chyba najbardziej znana autorka kryminałów wszech czasów, która ma na swoim karku mnóstwo wspaniałych powieści, które, mimo że mają już swoje lata, nadal zdobywają sobie liczne grono czytelników. Osobiście do tej pory z twórczością tej pani spotkałam się raz, gdy do szkoły musiałam przeczytać jej zbiór opowiadań pod tytułem Śmiertelna klątwa. Średnio mi on przypadł do gustu, ale i tak chciałam się zapoznać z innymi powieściami autorki. Impulsem do sięgnięcia po jakąś książkę Christie był moment, w którym moja kochana, nieczytająca przyjaciółka zaczęła czytać właśnie jej powieści. Pod wpływem totalnego impulsu poszłam do kiosku i kupiłam pierwszą powieść Christie, jaka wpadła mi w oko, a po powrocie do domu ochoczo zaczęłam ją pochłaniać.

Salut kochani!
Dzisiaj pierwszy września, czyli chyba najbardziej znienawidzony przez uczniów i nauczycieli dzień w calutkim roku. Jednak na blogu dzisiaj nadszedł przede wszystkim czas na podsumowanie minionego miesiąca. A muszę przyznać, że sierpień minął mi w tak zawrotnym tempie, że zanim się obejrzałam już był wrzesień. I niestety był to miesiąc bardzo kiepski pod względem czytelniczym, o czym przekonacie się w dalszej części posta. Za to w sierpniu w końcu pojechałam w moje ukochane Tatry... Szkoda tylko, że pogoda była do niczego i większość czasu spędziłam w Zakopcu -,-'
Eh, mówi się trudno i żyje dalej.
A teraz moi drodzy przejdźmy do naszego ulubionego tematu, czyli książek ;)

Mroczniejszy odcień magii to chyba najbardziej wyczekiwana przeze mnie tegoroczna premiera. Marzyłam o tej książce odkąd zobaczyłam na zagranicznym Instagramie tą cudowną okładkę, jeszcze zanim dowiedziałam się o czym w ogóle ona opowiada. A kiedy już poznałam polski opis fabuły prawie padłam z zachwytu - zawsze interesowała mnie wizja światów równoległych i przechodzenia między nimi. A jeśli dodać jeszcze do tego sporą dawkę magii... Ta książka wydawała mi się wręcz stworzona dla mnie! 

Finał tej historii jest taki, że zaraz po premierze poleciałam do księgarni, kupiłam swój własny śliczny egzemplarz, jeszcze pachnący farbą drukarską, i od razu wzięłam się za lekturę.Na szczęście, mimo początkowych zgrzytów, powieść zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie.

Guten Tag moi drodzy!

Żyję. Serio. Nic nie zjadło ani mnie, ani mojego bloga. I ogłaszam wszem i wobec, że wracam do, mam nadzieję, aktywnego blogowania. Mam już dla Was napisanych kilka recenzji książek, które w ostatnim czasie przeczytałam, ale żeby nie zaczynać od razu z grubej rury postanowiłam najpierw odpowiedzieć na kilka pytań, które w ostatnim czasie zadały mi Cynthia Ann, Nerd prosto z książki oraz misBOOKs.

Nie przedłużając, zapraszam Was do lektury :)

Rick Riordan. To nazwisko chyba już na zawsze będzie mi się kojarzyło z Percym Jacksonem, rodzeństwem Kane i Magnusem Chasem, czyli ogólnie rzecz ujmując - z wszelaką mitologią w luźnym wydaniu. Muszę przyznać, że przyżyłam pewien szok, gdy dowiedziałam się, że nasz poczciwe wujek Rick napisał jakiś  k r y m i n a ł. Pasowało mi to do niego jak pięść do oka, ale postanowiłam, że chociażby z czystego sentymentu warto sprawdzić, jak ten autor wypadł w czymś niemłodzieżowym i niezwiązanym z mitami. Idąc za ciosem, gdy tylko powieść znalazła się w moich łapkach, ochoczo wzięłam się za lekturę.
I wujek Rick jak zwykle mnie nie zawiódł.

Lipiec minął mi jak z bicza strzelił i był takim pewnym wytchnieniem po bardzo zabieganym roku szkolnym. Wreszcie miałam czas na pełne zaczytanie i porządny odpoczynek. I oczywiście nie zabrakło paru wycieczek, ale tak poza tym siedziałam głównie na świeżym powietrzu i połykałam kolejne powieści albo oglądałam seriale.

I tym sposobem nawet się nie zorientowałam, kiedy minęła połowa wakacji...

Bon Voyage moi kochani!

Dzisiaj zabieram Was na wycieczkę. A właściwie nie na byle jaką wycieczkę, tylko na podróż dookoła świata!

A tak serio to mam dzisiaj dla Was Dookoła Świata Book Tag, do którego nominowała mnie Nutella z bloga Z książką w kieszeni. Bardzo dziękuję :*
Zapraszam :)

Po Dziewczynę z pomarańczami sięgnęłam z czystej ciekawości, zachęcona mnóstwem pozytywnych opinii. Intrygujący opis i ta przepiękna okładka kusiły mnie już od dawna, jednak moje pierwsze spotkanie z Josteinem Gaarderem skutecznie odstraszało mnie od jego twórczości. W zeszłym roku czytałam jego powieść Świat Zofii i o ile na początku książka bardzo mi się spodobała jako prosty i dość przyjemny przewodnik po filozofii, tak od połowy czułam się jedynie zagubiona w sposobie jaki autor kreował rzeczywistość. W związku z tym obawiałam się kolejnego spotkania z twórczością autora.
Na szczęście moje strachy były nieuzasadnione.

Złodziejka książek chodziła za mną już od dawna. Na każdym kroku widziałam same zachwyty nad nią i od niedawna zaczęłam odnosić wrażenie, że jestem ostatnim człowiekiem na Ziemi, który tej powieści jeszcze nie przeczytał. A ja jednak wciąż uparcie broniłam się przed jej lekturą. Po prostu czekałam na moment, w którym stwierdzę, że już czas tę książkę przeczytać. Kiedy coś mnie tknie, mój wzrok padnie akurat na tę powieść i stwierdzę, że czas przenieść się w czasy Trzeciej Rzeszy. Bo nie miałam żadnych wątpliwości co do tego, że ta powieść będzie dobra. Wiedziałam to.
I co tu przeciągać w nieskończoność. Ten moment wreszcie nadszedł, a ja dałam się zafascynować historii Liesel Meminger.

Swego czasu na BookTubie pojawiła się masa filmików, w których różni booktuberzy dzielili się swoją listą stu książek, które chcą przeczytać. Bardzo lubiłam oglądać te materiały i sama chciałam zrobić taką listę, ale wtedy jeszcze nie miałam bloga. Teraz już swój kącik w necie mam, więc chyba czas podzielić się z Wami moim zestawieniem 110 książek, które chcę przeczytać :)
Zapraszam!

Sarah J. Maas jest według mnie jedną z najlepszych autorek powieści fantastycznych dla młodzieży, a Królowa cieni tylko mnie w tym upewnia. Jest to już czwarta część cyklu przygód naszej ukochanej zabójczyni Celaeny Sardothien i do tego chyba najlepsza dotychczas.

Z racji tego, że większość z Was najprawdopodobniej nie czytała jeszcze poprzednich tomów zapraszam na moje krótkie, bezspoilerowe wrażenia z lektury ;)

Witajcie kochani!

Czerwiec dobiegł końca a wraz z nim skończył się rok szkolny. Wakacje rozpoczęły się już na dobre, podręczniki pochowane, świadectwa odebrane i powieszone nad kominkiem... Czyli czas najwyższy podsumować ubiegły miesiąc :) 

Uwielbiam, gdy w książkach pojawia się mitologia słowiańska. Co prawda, kompletnie się nie znam na niej, ale i tak uwielbiam, gdy w powieściach po świecie przedstawionym wesoło hasają wszelkiej maści rusałki, utopce, czy południce. Tak więc, gdy usłyszałam, że pani Katarzyna Berenika Miszczuk napisała powieść z elementami naszych rodzimych wierzeń postanowiłam, że książkę tą przeczytam, mimo bardzo nieprzyjemnych wspomnieć z Drugą szansą jej autorstwa.

I jak widać na załączonym obrazku powieść przeczytałam... I chyba na stałe wyleczyłam się z sięgania po książki tejże autorki.

Promyczek Kim Holden na pierwszy rzut oka wydaje się zwyczajną młodzieżówką. Mamy tutaj utarty schemat (młodzi ludzie z problemami, których łączy wielka i cudowna miłość), okładkę, która kojarzy się z powieściami Collen Hoover, i oczywiście tekst przewodniczący całemu nurtowi YA, czyli, parafrazując, Każdy ma trupa w szafie.  A jak dobrze wiecie ja fanką tego rodzaju powieści nie jestem. Dlaczego więc akurat po tę sięgnęłam?... Możecie mnie uznać za wariatkę, ale ta książka mnie zwyczajnie prześladowała. Od momentu, w którym zobaczyłam ją w majowych zapowiedziach, widziałam ją wszędzie. W księgarni, szkole, tramwaju... Patty z Truskawkowego Bloga Książkowego ostatnio stwierdziła, że Mróz jej zaraz wyskoczy z lodówki. Ja myślałam, że w mojej niedługo znajdę Promyczka. A więc co zrobiłam? Ano go przeczytałam.
I to była cholernie dobra decyzja.

Jakub Ćwiek to jest jeden z moich największych literackich wyrzutów sumienia. Przeczytałam Kłamcę jego autorstwa i... nie byłam w stanie sięgnąć po żadną inną powieść tego autora, tak mnie ta książka zawiodła. No po prostu łapy opadają! I cierpiałam, bo widziałam tyle książek tego pana, którymi się wszyscy zachwycają, a ja co? A ja ciągle tylko o tym Kłamcy myślę. Więc postanowiłam, że przy pierwszej lepszej okazji kupię albo Ciemność płonie, albo Grimm City. Wilk!. Jak widać prędzej napotkałam tę drugą pozycję i od razu wzięłam się za czytanie.

Cześć moi drodzy!

Jutro od godziny osiemnastej będzie można tańczyć na środku ulicy makarenę. Takie będą pustki. No może gdzieś się trafią jakieś ostatnie niedobitki - starsze panie, kobitki, które faceci z domów na czas meczu "wymeldowali"... Dla tych niedoinformowanych jutro nasza reprezentacja zmierzy się z Irlandią Północną. Wiadomo, wszyscy kibicujemy biało-czerwonym całymi serduchami, jednak nie oszukujmy się - są osoby, których oglądanie meczy nie interesuje. Dla przykładu ja. Zawsze powtarzam, że mnie wystarcza sam wynik, a o tym, że padła jakaś bramka, wiem dzięki rykom niosącym się z wszystkich okien.

Toteż postanowiłam podzielić się z Wami pięcioma pozycjami na tyle wciągającymi, że nawet okrzyki radości sąsiadów spod trójki nie oderwą Was od lektury. A żeby było trudniej (dla mnie) postanowiłam pokazać Wam książki polskich autorów. No wiecie - skoro nie kibicujemy przed telewizorami biało-czerwonym, to może chociaż poczytajmy biało-czerwoną literaturę ;)