Privet kochani!

Rok 2016 minął jak z bata strzelił i mimo moich (jak zwykle) wybujałych ambicji (a'la nauczę się chińskiego i łotewskiego, a jak starczy czasu to jeszcze aramejskiego) okazał się całkiem przyzwoitym i zwyczajnym rokiem. Z drugiej strony, to chyba zawsze się tak dzieje - na początku roku człowiek ma plany po kroju kolonizacji Marsa, a już w kwietniu marzy tylko o tym, by dobrnąć do wakacji. Działo się sporo, ale w sumie nic aż tak szczególnego też nie miało miejsca. Po prostu, kolejny rok życia, może troszkę bardziej pracowity, ale w sumie najzwyklejszy w świecie.
Inna sprawa, że najpewniej właśnie rok 2017 okaże się zdecydowanie bardziej przełomowy pod naprawdę wieloma względami. Czeka mnie sporo wyzwań, ale może na razie nie wybiegajmy w przyszłość i skupmy się na tym, co już niestety (albo i stety) minęło ;)

W 2016 na blogu pojawiło się 91 postów, w tym 53 recenzje, co jest wynikiem łagodnie mówiąc poniżej moich ambicji, więc możecie być pewni, że w 2017 postaram się poprawić.
Udało mi się przeczytać 69 książek. Jestem nawet z tego wyniku zadowolona (w końcu udało mi się przekroczyć magiczną liczbę 52), chociaż nie pobiłam swojego wyniku z 2015, na co liczyłam. Biorąc jednak pod uwagę szkolne zawirowania, myślę, że mogę być dumna z tego, że starczyło mi czasu na książki.

Musiałam przeczytać tę książkę na lekcję języka polskiego i przyznaję się bez bicia, że zrobiła ona na mnie gigantyczne wrażenie. Genialna satyra na rewolucję rosyjską, ale też zdecydowanie coś więcej. W genialny sposób ukazuje mechanizmy, które prowadzą do totalitaryzmu oraz to, jak naprawdę szczytne idee zostają wyrzucone na śmietnik, gdy w grę wchodzi władza.

Świetna książkowa wersja programu internetowego, który nie tylko uczy, ale też dostarcza rozrywki. Napisana z humorem i bardzo treściwa pozycja w ciekawy sposób opisuje dziesięciu polskich władców. Polecam z całego serducha, szczególnie osobom, które za historią nie przepadają - śmiem twierdzić, że pan Drewniak może zmienić Wasze podejście do tego przedmiotu ;)




 Klasyk, który wręcz oczarowuje czytelnika. Zapiera dech w piersiach i fascynuje od pierwszej do ostatniej strony. Napisana cudownym językiem wyjątkowo mroczna powieść, która opowiada o porzuceniu wszelkich zasad moralnych i stawianiu siebie na pierwszym miejscu.Dzieło Wilde'a zmusza do myślenia nad wieloma kwestiami, które normalnie spychamy na dalszy plan. Jest to prawdziwe studium nad upadkiem moralności, wewnętrznym zepsuciem oraz egoizmem. Szczerze polecam, bo to prawdziwa literacka perełka.

Najlepsza powieść Young Adult, jaką w tym roku przeczytałam. Wiem, że sporo osób się na niej przejechało, ale mnie ona w stu procentach zauroczyła. Autorka w umiejętny sposób porusza wiele naprawdę ważnych wątków, a przy tym nie męczy czytelnika. Do tego należy wspomnieć o przewspaniałej głównej bohaterce. Jest ona tak cudowna, że zjedna sobie serce chyba każdego człowieka. Zadziorna, bystra, wesoła... I kocha mocną, czarną kawę! Jak można jej nie polubić?


 Zdecydowanie najlepsza seria kryminalna tego roku (choć „Ekspozycję” czytałam jeszcze w 2015, ale cii...). Tajemnicą Poliszynela jest fakt, że naprawdę uwielbiam książki pana Mroza, ale to chyba właśnie te opowiadające o przygodach Wiktora Forsta przypadły do gustu najbardziej. Chyba największym plusem tej trylogii są góry. Już sam fakt, iż morderstwa są dokonywane właśnie w Tatrach i przez dłuższy czas towarzyszymy Forstowi na szlakach sprawia, że cała ta historia jeszcze bardziej mnie intryguje. Sam główny bohater w stu procentach zyskał sobie moją sympatię i naprawdę momentami miałam ochotę udusić autora za to co się z Fortem działo.

Kolejny klasyk literatury na mojej liście. To kawał wyśmienitej powieści przygodowej, której się nie czyta, tylko się ją połyka. Czytelnik zżywa się z bohaterami i z coraz większym zainteresowaniem śledzi ich przygody. Serdecznie polecam!

W zasadzie ciągle jeszcze zbieram szczękę z podłogi po lekturze tej książki. Autorka naprawdę bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. „Szóstka wron” zwyczajnie rozpierniczyła system i to totalnie! Nadal pozostaje pod urokiem tej pozycji, która wciągnęła mnie w wir przygód i najzwyczajniej w świecie stanowiła przewspaniałą rozrywkę.

Chyba najlepsza książka w tym roku. Zbiór opowiadań Jakuba Małeckiego najprościej rzecz ujmując, opowiada o przemijaniu, śmierci oraz tym, co po nas zostaje i co dotyka później innych ludzi. Jest to proza na najwyższym poziomie, która zachwyca i oczarowuje.

Mało kto chyba tej powieści nie zna. Opowieść o naprawdę trudnych czasach, ale nie jest to też typowa powieść o wojnie. Przedstawiono nam raczej opowieść o dorastaniu i życiu codziennym w III Rzeszy, przyjaźni, miłości oraz tym, jak zachować chociaż odrobinę człowieczeństwa, gdy za takie zachowanie może człowieka spotkać kara. Główne skrzypce grają wątki dotyczące relacji Liesel z Maksem, Rudym oraz dokonywanymi przez nią kradzieżami książek.